Јохан Пачелбел |

Јохан Пачелбел

Пачелбел. Канон D-dur

Како дете научил да свири оргули со рака. Г. Швемер. Во 1669 година присуствувал на предавања на универзитетите во Алтдорф, во 1670 година бил семинар во протестантската гимназија во Регенсбург. Истовремено студирал црква. музика при рака. FI Zoylin и K. Prenz. Во 1673 година се преселил во Виена, каде што станал оргулист на Свети Стефан и, веројатно, помошник на композиторот и оргулист И.К. Керл. Потоа почна да компонира музика. Во 1677 година бил поканет од адв. оргулист во Ајзенах (тој работел во црквата и соседната капела), каде што пријателството со Амбросиј Бах го означило почетокот на врските на П. со семејството Бах, особено со постариот брат на Ј.С. Бах, Јохан Кристоф, кој студирал со П. Од 1678 година П. бил органист во Ерфурт, каде што создал голем број производи. Во 1690 година adv. музичар и оргулист во Штутгарт со војвотката од Виртемберг, од 1692 година – оргулист во Гота, од каде отпатува во Охрдруф во 1693 година за да проба нова оргула. Во 1695 година П. стана оргулист во Нирнберг. Меѓу учениците на П. се А.Н. Ветер, Ј.Г.

Креативноста П. се поврзуваше со неговата изведба, иако пишуваше и вок. прод. (мотети, кантати, маси, арии, песни и сл.). Оп. P. за орган и клавир. Композиторот беше еден од директните претходници на Ј.С. Бах во жанровите на органска музика. Формата на неговото производство добро осмислена, компактна, тенка и концизна. Писмото на Polyphonic P. комбинира голема јасност и едноставност на хармонијата. основите. Неговите фуги се тематски различни. карактеристични, но сè уште неразвиени и во суштина се состојат од синџир на изложувања. Импровизациските жанрови (токата) се карактеризираат со средства. целина и единство. Клавиерските апартмани на П. (вкупно ги има 17) го следат традиционалниот модел на циклусот (allemande – courante – sarabande – gigue), понекогаш со додавање на нов танц или арија. Во свитните циклуси на П., во текот на развојот на сите гласови, јасно се открија карактеристиките на текстописот, мелодизацијата заснована на хармонија. Ј.С. (претежно органски) композиции на П., и тие станаа еден од изворите на формирање на неговите. музички стил. Орган Оп. П. објавено на саб. „Denkmäler der Tonkunst in österreich“, VIII, 2 (W., 1901), „Denkmäler der Tonkunst in Bayern“, IV, 1 (Lpz., 1903), clavier – во саб. „Denkmäler der Tonkunst во Баерн“ II, 1 (Lpz., 1901), вок. оп. во ед. Das Vokalwerk Pachelbels, hrsg. против г.г. Егебрехт (Касел, (1954)).

Референци: Ливанова Т., Историја на западноевропската музика до 1789 г., М., 1940, стр. 310-11, 319-20; Друскин М., Клавиер музика…, Л., 1960; Швајцер А., Ј.С. Бах, Лпз., 1908 година, (превод на руски - Швајцер А., Ј.С. Бах, М., 1965); Beckmann G., J. Pachelbel als Kammerkomponist, „AfMw“, 1918-19, Jahrg. еден; Роден Е., Die Variation als Grundlage handwerklicher Gestaltung im musikalischen Schaffen J. Pachelbels, B., 1 (Diss.); Eggebrecht HH, J. Pachelbel als Vokalkomponist, „AfMw“, 1941, Jahrg. единаесет; Orth S., J. Pachelbel – sein Leben und Wirken во Ерфурт, во: Aus der Vergangenheit der Stadt Erfurt, II, H 1954, 11.

Т. Ја. Соловјова