Енхармоника |

енхармоничен, енхармоничен род, енхармон, енхармоничен, енхармоничен род

Грчки енармонион (генос), енармонион, од енармониос – en (g) хармоничен, лит. – согласка, согласка, хармонична

Името на еден од родовите (видови интервални структури) на старогрчката музика, се карактеризира со употреба на пар ситни интервали, вкупно еднакви на полутон. Главен (аристоксен) поглед на Е.:

(Архитас, Ератостен, Дидим, Птоломеј имаат други вредности.)

За енхармонична мелодија. родот е карактеристично мелизматичен. пеење на референтниот тон со микротонови во непосредна близина на него (слично на античкиот куци, види хроматизам), типичен е префинет, разгален израз. карактер („етос“). Специфичниот интервал на Е. е четвртина тон (грчки diesis – enharmonic diysa). Енармонич. пикнон (пикнон, лит. – гужва, често) – дел од тетракорд каде се поставени два интервали, чиј збир е помал од вредноста на третиот. сочуван; примерок E. види чл. Мелодија (1. Стазим од Орест на Еврипид, 3-2 век п.н.е.). Во ерата на средниот век и раната ренесанса, во музиката Е. практиката не се користела (меѓутоа, познат е случајот со спомнувањето на Е. во кодот на Монпелје, 11. век; види Гмелх Ј., 1911 г.), но според традицијата таа се појавила во многу музичко-теориски. трактати. Во Н. Вичентино (16 век) има примероци на монофонија со Е. (види пример во колоната 218) и 4-гласови (пренесено во нотацијата на 20 век; значи зголемување за 1/4 тон):

Н. Вичентино. Мадригал „Ma donna il roso dolce“ од книгите „L'antica musica“ (Роми, 1555).

M. Mersenne (17 век), комбинирајќи ги тоновите на сите три антички рода, доби целосна скала со четврт-тонски 24 чекори (види Систем на четврт-тон):

М. Мерсен. Од книгата. „Harmonie universelle“ (Париз, 1976, (том 2), книга 3, стр. 171).

Референци: Vicentino N., L'antica musica ridotta alla moderna prattica, Рома, 1555, факсимил. препечатено, Касел, 1959; Mersenne M., Harmonie universelle…, с. 1-2, P., 1636-1637, факсимил. препечатување, с. 1-3, стр., 1976; Пол О., Boetius und die griechische Harmonik…, Lpz., 1872, факсимил. препечатување, Хилдесхајм, 1973; Gmelch J., Die Vierteltonstufen im MeÀtonale von Montpellier, Фрајбург (Швајц), 1911 година.

Ју. Х. Холопов